Joséphine Baker, een getalenteerd kunstenares maar niet alleen….

Josephine Baker werd geboren in Missouri op 3 juni 1906 in St. Louis uit een zwarte Amerikaanse moeder en een vader, die zij niet kende, waarschijnlijk van Spaanse afkomst.

Haar jeugd met haar moeder, haar broer en haar twee zussen werd gekenmerkt door grote armoede en rassenscheiding, waartegen zij nooit is opgehouden te vechten.

Danseres en zangeres,ze is een complete artiest…

Van jongs af aan was ze gepassioneerd door dansen en dankzij haar sterke karakter stond ze al snel op het podium: op 14-jarige leeftijd won ze haar eerste honorarium in het Théâtre de St-Louis, wat voor haar het begin was van een grote carrière!
Tot haar 18e nam ze deel aan voorstellingen tussen New York en Chicago en in 1925 vloog haar gezelschap naar Parijs waar ze optrad in de Revue nègre in het Théâtre des Champs Elysées waar ze een schandaal veroorzaakte door op het ritme van de trommels en bijna naakt over het podium te waggelen om een karikatuur te maken van het beeld dat Frankrijk van de koloniën uitdroeg!

In de Folies Bergères speelde ze een van de hoofdrollen in de Revue, getooid met haar beroemde bananenband en roze verentiara!

In 1930 werd Josephine Baker ook erkend als zangeres. Ze had een groot succes in Parijs met haar liedje “J’ai deux amours”. Ze werd beroemd en opende haar eigen cabaret Chez Joséphine.
In 1938 trouwde ze met Jean Lion, een Franse industrieel die haar in staat stelde de Franse nationaliteit te verkrijgen. Nu ze rijk was, toonde ze grote vrijgevigheid ten voordele van vele goede doelen…

Een vrouw actief betrokken bij het verzet

In 1939 werd ze gerekruteerd door de Vrije Franse Strijdkrachten. Ze gebruikte haar internationale reputatie, waardoor ze vrij kon reizen, om te werken in de militaire contraspionage in Parijs.

Als inlichtingenagent werd ze op een missie naar Marokko gestuurd en bracht ze meermaals haar leven in gevaar. In 1961 kreeg ze de medaille van het Légion d’Honneur.

Zij zette haar strijd tegen rassendiscriminatie en onrecht aan de zijde van Martin Luther King voort door deel te nemen aan de March on Washington in 1963 en door de oprichting van haar “Village du Monde, Capitale de la Fraternité universelle” in het Château des Milandes in Castelnaud.

De regenboogstam van een moedermet onvoorwaardelijke liefde

Gehuwd sinds 1947 met Jo Bouillon, een vermaard dirigent, adopteerde zij vanaf 1955 zijn 12 kinderen van verschillende nationaliteiten en religies.

Als de jaren ’50 gelukkig en vreugdevol waren voor de familie, zou Josephine Bakers uitbundige levensstijl, maar vooral haar buitensporige vrijgevigheid en naïviteit, misbruikt door een aantal gewetenloze artiesten, de ondergang van haar fortuin en geluk betekenen.

Verschrikkelijk in de schulden en verlaten door haar man, moest ze het Château des Milandes in 1964 verkopen en om haar schulden af te betalen, moest ze terugkeren naar het podium..
Tijdens een paar optredens in Parijs en Monaco werd Josephine Baker weer een ster, maar ze was uitgeput. Bewusteloos aangetroffen in haar Parijse flat, werd ze met spoed naar het ziekenhuis Salpêtrière gebracht, waar ze op 12 april 1975 overleed aan een hersenbloeding..

Haar begrafenis vond plaats in de Madeleine in Parijs, ze werd begraven in Monaco en ze wordt de 6e vrouw die het Pantheon betreedt op 30 november 2021.